เรื่องที่สำคัญที่สุดในชีวิต
จงจำไว้ว่าไม่มีใครในโลกนี้ที่ได้ความเพียบพร้อมทุกอย่างภายในวันเดียว แม้แต่การบังเกิดขึ้นของผู้รู้คือพระสัมสัมพุทธเจ้ายังต้องใช้เวลายาวนานถึง 20 อสงไขย 1 แสนมหากัป
การจะได้มาซึ่งความเพียบพร้อมแต่ละอย่างล้วนแล้วแต่ต้องสั่งสมบุญมาซ้ำแล้วซ้ำอีกทั้งสิ้น ถึงจะได้มาเป็นรูปสมบัติ ทรัพย์สมบัติ คุณสมบัติ และมรรคผลนิพพานที่เป็นของเราจริงๆ
การที่เราต้องเจออุปสรรคบ้างก็เป็นเรื่องธรรมดา เพราะเรายังเป็นคนธรรมดาจึงต้องใช้ปัญญา เวลา และความพากเพียรอุตสาหะ เพื่อสั่งสมคุณสมบัติที่เพียบพร้อมเหล่านั้นขึ้นมาในตัวเรา
ที่สำคัญก็คือเราต้องไม่ลืมว่า ทุกชีวิตยังตกอยู่ภายใต้กฎแห่งกรรม การจะได้ความเพียบพร้อมทั้งหลายในการสร้างบารมีนั้น ก็ล้วนแต่ต้องลงมือทำด้วยตัวเองทั้งสิ้น ไม่มีความสำเร็จใดที่ไม่ต้องลงมือทำ แม้แต่การบรรลุธรรมที่ออกแรงน้อยที่สุด เพียงนั่งหลับตา วางใจสงบนิ่งเฉยๆ ก็ยังต้องลงแรงนั่งสมาธิทำความเพียรไม่ท้อถอยเป็นกิจวัตรไม่ขาดแม้วันเดียว
ดังนั้น ในบรรดาเรื่องสำคัญที่มีอยู่มากมายทั้งหลายในโลกนี้ ส่วนมากแล้วเหนื่อยยากลำบากมาแทบตาย เพื่อนำมาทอดทิ้งไปทั้งสิ้น บางอย่างก็จำเป็น แต่บางอย่างก็ไม่จำเป็น
มีเพียงเรื่องเดียวที่ทำแล้วไม่ต้องทอดทิ้ง สามารถนำติดตัวไปได้ในภพชาติเบื้องหน้า นั่นคือ การทำความเพียรภาวนา
เพราะการทำภาวนา เป็นการลงทุนลงแรงที่ไม่สูญเปล่า ไม่ต้องกลัวล้มละลาย ไม่ต้องกลัวโจรผู้ร้าย ใครก็มาปล้นชิงไปไม่ได้ ดินน้ำลมไฟทำลายไม่ได้ เมื่อถึงคราวหมดอายุขัย ต้องตายจากโลกนี้ไป ผลแห่งความเพียรย่อมไม่หายไปไหน ย่อมกลายเป็นคุณสมบัติพิเศษเฉพาะตนที่นำติดตัวไปได้ในภพเบื้องหน้า โดยไม่ต้องหวาดหวั่นต่อภัยอันตรายใดๆ ในวัฏสงสาร
ยิ่งเมื่อเราโชคดีได้ครูบาอาจารย์ที่สามารถสอนการทำใจหยุดใจนิ่งที่สามารถรวมทั้งภาคปริยัติ ปฏิบัติ ปฏิเวธ เทศนาให้เป็นหนึ่งเดียวกันด้วยถ้อยคำง่ายๆ เข้าใจได้ในทันทีแบบในภพชาตินี้ด้วยแล้ว ความสำเร็จของเราก็หลงเหลือเพียงเงื่อนไขเดียว นั่นคือ ทำต่อไป ทำต่อไป ทำต่อไป อย่างถูกวิธีเท่านั้นเอง
------------------------
6 กรกฎาคม 2564
00.25 น.
cr. https://www.facebook.com/tchinungkuro/posts/4656278227734276
